ธรรมะ

"คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่ใบหน้า
คนจะสวย สวยจรรยา ใช่ตาหวาน
คนจะแก่ แก่ความรู้ ใช่อยู่นาน
คนจะรวย รวยศีล รวยทาน ใช่บ้านโต"

            มนุษย์เป็นสัตย์สังคม เป็นธรรมะชาติในการที่จะเข้าร่วมสังคม ก็ต้องทำตนให้เป็นที่ยอมรับ นิยมของบุคคลในสังคม และการทำตนให้เป็นคนยอมรับ
นิยมในสังคม ก็คือ มีน้ำใจ รู้จักให้อภัย แล้วก็ไม่เห็นแก่ตัว ที่จริงแล้วเรื่อง ความมีน้ำใจรู้จักให้อภัยแล้วก็ไม่เห็นแต่ตัวเนี้ย มันเป็นคุณสมบัติที่จะนำพา
เราเข้าไปสู้สังคม และทำให้เราเป็นที่นิยมและยอมรับของบุคคลในสังคม หรือคนรอบข้าง แต่กว่าจะถึงคำว่าเรามีน้ำใจ เรารู้จักให้อภัย และกว่าจะถึงคำว่าไม่เห็นแก่ตัว มันต้องเป็นเรื่องเป็นราวเยอะแยะมากมาย ที่จะต้องฝึกหัดปฏิบัติดัดกายวาจาใจของตอน คนเราไม่ใช่อยู่ดีดี เกิดจากท้องแม่แล้วก็มีน้ำใจเลยก็ไม่ใช่ คนเราไม่ใช่อยู่ดี ดีเกิดมาจากท้องแม่แล้วรู้จักให้อภัยเลยก็ไม่ใช่  คนเราไม่ใช่อยู่ดีดี เกิดจากท้องแม่แล้วไม่เห็นแก่ตัวเลยก็ไม่ใช่ ทุกอย่างมันต้องเกิดจากการศึกษาสั่งสม และก็เรียนรู้ และสิ่งที่จะทำให้เราเป็นคนมีน้ำใจรู้จักให้อภัยและ ก็ไม่เห็นแก่ตัว แล้วก็ศึกษาแล้วจะทำให้เราได้รับการยอมรับ จากคนในสังคมทั้งคนใกล้และคนไกลได้ สิ่งนั้น ท่านเรียกว่าพระธรรม หรือ ธรรมะ คำว่าพระธรรมหรือธรรมะเรียกอีกชื่อหนึ่งคือที่มาของคำว่าบุญ เมื่อใดที่เราปรารถนา ในบุญในพระธรรมหรือธรรมะ ซึ่งบุญพระธรรมหรือธรรมะ
มันทำให้เราวางใจอะไร ได้ง่ายมันทำให้เราคบค้าสมาคมกับใครในท่านที่มีบุญมีธรรมะ เราก็จะรู้สึกไว้วางใจเขา แบบว่าอยู่ใกล้ปลอดภัย ไปไกลคิดถึง
ด้วยความเชื่อเหล่านี้ เราจึงยกย่องเสริญ นิยมยอมรับกันว่า ยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งคำว่าบุญ หรือธรรมะ คนสมัยก่อนเขาทำบุญเขาจะ
อธิฐานในใจ ขอข้าพเจ้าจงถึงธรรมที่พระคุณเจ้าถึงแล้ว นี้คือการอถิฐานของคนสมัยโบราณ ที่เขาอธิฐาน แต่สมัยนี้เปลี่ยนไป อาจจะอธิฐานว่า ขอ
ให้ข้าพเจ้าร่ำรวยเป็น เศรษฐี ขอให้ข้าพเจ้า จงรุ่งเรื่องเจริญ มีชีวิตการงานประสบความสำเร็จ ซึ้งจริง ๆ แล้วเป็นความปรารถนาที่ต่ำมาก

ผู้มีบุญเหมือนกับผู้รุ่งเรื่องเจริญ ในทุกการทุกสมัยยืนหยัดอยู่ในที่ใด ก็จะผ่อนคลายโปร่งเบาสะบายและก็ปลอดภัยเสมอ ผู้มีบุญก็คือผู้มีบารมี
ผู้มีบารมีก็แปลว่าเป็นผู้เต็มผู้สมบูรณ์ผู้อิ่ม ผู้รุ่งเรื่องเจริญ ผู้ประสบความสำเร็จ แต่คนสมัยนี้ คิดว่าความรุ่งเรื่องเจริญและความประสบผลสำเร็จ
นั้นไม่ใช่ได้มาเพียงคำว่าบุญ ไม่ใช่ได้มาจากคำว่าพระธรรม ไม่ใช่ได้มาจากคำว่าบารมี แต่ได้มาจากการดิ้นรนกระเสือกกระสน ยื้อแย่ง ฉุดกระฉาก
ลากถู แก่งแย่งชิงดี อ้วนวอนสวดมนต์ขอพร เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่เรามุ่งหวัง........


หลวงปู่พุทธอิสระ